ما در محله یا شهر و روستا برای رفع نیاز های مادی و معنوی٭ خود از دیگران کمک می گیریم ما از ابتدای تولد با مادر و پدر و برادر و خواهر و خویشا ارتباط برقرار می کنیم سپس به مدرسه می رویم و آنجا نیز هر روز با معلمان و همکالسی هایمان ارتباط داریم .وقتی بزرگ تر می شویم، ازدواج می کنیم، صاحب فرزند می شویم، با همسر و فرزندان زندگی می کنیم
سوال این بود که: آیا ما میتوانیم به تنهایی زندگی کنیم، چرا؟″
و برای بار هزارم دارم میگم،
یه روز همسرت میمیره، بچهات ازدواج میکنن و میرن و یه روز اونها هم میمیرن، در آخر تو تنها میمونی و با خدای خودت.
نگید که هیشکی هیچوقت تنها نمیمونه، شماها خودتون کسایی هستید که بقیه رو تنها میزارن:)